Στον Β’ Κύκλο Σεμιναρίων Χαρακτικής που θα πραγματοποιηθεί στο Εργαστήρι Τέχνης «Ζωγραφίζω», από 1/02/2023 έως 2/03/2023, θα διδαχθούν την τεχνική της Σκιοτυπίας ή Γκριζογραφίας ( ξυλογραφίας – λινόλεουμ με δύο μήτρες ), με σκοπό την εκτύπωση του έργου μας σε τρείς τόνους, (άσπρο – γκρι – μαύρο), σε ιαπωνικό χαρτί, καθώς και των τεχνικών της Μονοτυπίας, τεχνική που μας επιτρέπει την δημιουργία ενός μοναδικού έργου μέσα από μια πιο ζωγραφική διαδικασία. Ακόμη, θα διδαχθεί η τέχνη της Κολλογραφίας , όπου μέσα από την κατασκευή κολλάζ πάνω σε μία επιφάνεια επικολλούμε υφές διαφόρων υλικών ( χαρτιών , πριονιδιών κλπ ) και στην συνέχεια εμποτίζουμε με μελάνι και εκτυπώνουμε σε βαμβακερό χαρτί με βαθυτυπική πρέσα. Τα έργα που προκύπτουν μπορούν να είναι ασπρόμαυρα ή έγχρωμα και να γίνουν πολλοί διαφορετικοί συνδυασμοί ανάλογα με την προτίμηση των μαθητών.
Ο διδάσκων Μιλτιάδης Πεταλάς
Τα σεμινάρια Χαρακτικής Β’ Κύκλου διεξάγονται Δευτέρα και Πέμπτη18:00-21:00 (εκτός από την 1η εβδομάδα του Φεβρουαρίου, που θα πραγματοποιηθούν Τετάρτη και Παρασκευή) στον χώρο μας επί της οδού Ναρκίσσων 12, Νέο Ηράκλειο 14121 (πλησίον σταθμού ΗΣΑΠ).
Κόστος διδάκτρων: 140 ευρώ (περιλαμβάνει όλα τα μαθήματα και προκαταβάλλεται)
(εναλλακτικός τρόπος πληρωμής τραπεζική κατάθεση σε λογαριασμό της Alpha Bank)
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ*
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2023ΜΑΡΤΙΟΣ 2023
Τετάρτη 1 18:00-21:00 Πέμπτη 2 18:00-21:00
Παρασκευή 3 18:00-21:00
Δευτέρα 6 18:00-21:00
Πέμπτη 9 18:00-21:00
Δευτέρα 13 18:00-21:00
Πέμπτη 16 18:00-21:00
Δευτέρα 20 18:00-21:00
Πέμπτη 23 18:00-21:00
Δευτέρα 27 18:00-21:00
*Σύνολο 30 ώρες τα 10 μαθήματα, από 6 ώρες την εβδομάδα
Μετά το πέρας των εξετάσεων για την εισαγωγή στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, έχουμε την χαρά να σας ανακοινώσουμε την ολοκληρωμένη ,πλέον, λίστα των επιτυχόντων μας:
Διάρκεια έκθεσης 06.07.2022 έως 28.11.2022 στο Κεντρικό Κτίριο, Εθνική Πινακοθήκη Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη
ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΕΪΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ Η καλλιτεχνική δημιουργία του Παρθένη χαρακτηρίζεται από συνεχείς πρωτεϊκές μεταμορφώσεις. Μόνο ο ομήλικός του Picasso (1881-1973) μπορεί να παραβληθεί μαζί του σε αυτό τον τομέα. Άλλωστε, ο Έλληνας μοιράζεται με τον Ισπανό ομότεχνό του και ένα άλλο σπάνιο προνόμιο: ότι και οι δυο καλλιτέχνες καταφέρνουν να διατηρούν μια στιλιστική σταθερά, έναν ευανάγνωστο γενετικό κώδικα, ένα άμεσα αναγνωρίσιμο ύφος που διαπερνά και ενοποιεί τις πολύτροπες αναζητήσεις τους. Αυτό που χαρίζει στο έργο του Παρθένη τη μοναδική ατομικότητά του είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει την καλλιτεχνική δημιουργία, ως καθαρά πνευματική υπόθεση, ως cosa mentale, όπως την όρισε ο Leonardo da Vinci (1459-1519). Ο τελικός προορισμός της είναι η καθαρή ποίηση, αλλά ο δρόμος που οδηγεί σε αυτή την κορυφή είναι η έρευνα, η γνώση, η σοφία: «Η τέχνη όμως πρέπει να έχει και την επιστήμη της… Και την επιστήμη μπορεί καθένας να τη διδαχτεί. Η τέχνη είναι ουσιαστικά ατομική, προσωπική». Μετά την επιστροφή του από το Παρίσι, με νωπές ακόμη τις εντυπώσεις από τα ζωηρά χρώματα των Fauves και των Nabis, ο Παρθένης θα ζωγραφίσει μερικά γοητευτικά ύπαιθρα εκ του φυσικού, ιδιαίτερα στην Κέρκυρα, αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, χωρίς συμβολιστικές παραδηλώσεις. Μόνο αυτή την περίοδο ο ζωγράφος συμπλέει με τους ομοτέχνους του της «Ομάδας Τέχνη», που φιλοτεχνούν τις δυο πρώτες δεκαετίες του αιώνα έργα αμιγώς υπαιθριστικά, ανταποκρινόμενοι στο αίτημα της δημιουργίας ενός ελληνικού μοντερνισμού. Αμέσως μετά εμφανίζονται και επιβάλλονται στο έργο του οι ισχυρές σχηματοποιήσεις, ενώ ένας ποιητικός άνεμος μεταμορφώνει τα ύπαιθρά του σε υπερβατικά οράματα των «Ηλυσίων πεδίων». Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, οι σχηματοποιήσεις αυτές αποκαλύπτουν τη λανθάνουσα ποιότητα του αττικού φωτός, που κάνει τους όγκους να διαγράφονται με καθαρότητα και συσπειρώνει τα σχήματα, δίνοντας το πρωτείο στη γραμμή έναντι του χρώματος. Είναι το στοιχείο εκείνο που ο διορατικός Τσαρούχης θα αποκαλέσει «αττικισμό» στη ζωγραφική του δασκάλου του. Η δεκαετία του ’20 θα δει τον Παρθένη να αποσύρεται βαθμιαία από τα εγκόσμια και να βυθίζεται στον οραματικό κόσμο της ώριμης ζωγραφικής του, που ενοικείται από αλληγορικές και συμβολικές παραστάσεις. Οι μορφές του, καμπυλόγραμμες, κυματοειδείς, χορευτικές, εντάσσονται αρμονικά στον χώρο δημιουργώντας μελωδικές ρίμες με τα περιβάλλοντα συνθετικά στοιχεία, δέντρα, βουνά, λόφους. Μνήμες από τους ευρωπαίους συμβολιστές, παλαιότερους και νεότερους (Puvis de Chavannes, Maurice Denis, Ferdinand Hodler), αλλά και επιδράσεις από το Βυζάντιο ή τον Θεοτοκόπουλο, απόλυτα χωνεμένες και υποταγμένες στον προσωπικό κώδικα του ζωγράφου, ανιχνεύονται στα έργα αυτής της περιόδου (Τα αγαθά της συγκοινωνίας, 1920-1925). Το χρώμα, που διατηρεί ακόμη τη δροσιά του στις μεγάλες αλληγορικές και διακοσμητικές συνθέσεις της δεκαετίας του ’20, θα αρχίσει να υποχωρεί, δίνοντας τη θέση του σε πιο εγκεφαλικά σχήματα, που παραπέμπουν στην αναλυτική φάση του Κυβισμού. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η στροφή αυτή παρατηρείται στις μετακυβιστικές νεκρές φύσεις που συντονίζονται, και μάλιστα συγχρονικά, με τις κλασικιστικές νεκρές φύσεις που ζωγραφίζουν οι πρωτοπόροι του Κυβισμού, Picasso, Braque, Juan Gris, τον ίδιο καιρό στο Παρίσι. Τα χρώματα αυτά, που ο Τσαρούχης θα τα ονομάσει πολυγνώτεια, δεν είναι άλλα από τα βυζαντινά που εισήγαγε τον ίδιο καιρό με εθνικιστικό ζήλο ο Κόντογλου στη ζωγραφική, επηρεάζοντας πολλούς καλλιτέχνες της Γενιάς του Τριάντα. Η γραφή του Παρθένη γίνεται ολοένα και πιο γεωμετρική, η καμπύλη και η ευθεία εναλλάσσονται, συχνά χαραγμένες με τον χάρακα και τον διαβήτη, ενώ η ζωγραφική ύλη ελαφρώνει, γίνεται πνευματικός αιθέρας. Ο καμβάς, γυμνός, μεταμορφώνεται σε οθόνη, όπου προβάλλονται οι υπερβατικές εικόνες των μεγάλων οραματικών συνθέσεων, που απασχολούν σχεδόν αποκλειστικά την έμπνευση του καλλιτέχνη τη δεκαετία του ’30. Θέλοντας να αξιοποιήσει την αδρή υφή και το υπόλευκο χρώμα της πίσω όψης του καμβά, δεν θα διστάσει να τον μεταβάλει σε πεδίο των πιο φιλόδοξων συνθέσεών του, όπως είναι η μνημειώδης Αποθέωση του Αθανασίου Διάκου (1933). Τα υπερφυσικά δρώμενα αυτών των έργων ταυτίζονται με θεοφάνειες, που αισθητοποιούνται με τη βοήθεια μιας αχειροποίητης τεχνικής. Η χρωστική ουσία χάνει την υλική της υπόσταση, γίνεται καθαρή πνευματική προβολή. Οι μορφές, μετάρσιες, μετεωρίζονται σε έναν υπερβατικό χώρο, όπου ο χρόνος έχει καταλυθεί, όπως στη βυζαντινή τέχνη, και όπου τα λείψανα του ορατού κόσμου έχουν αναχθεί σε πλατωνικά αρχέτυπα. Θα έλεγε κανείς πως τα ώριμα έργα του Παρθένη τείνουν προς ένα ιδανικό αρχέτυπο, ιερό και αχειροποίητο όπως το μανδήλιον της Αγίας Βερενίκης. Το καταλυτικό στοιχείο της τελικής αλχημικής κράσης, που συναιρεί και συγχωνεύει τον ιδιότυπο εκλεκτισμό του Αλεξανδρινού καλλιτέχνη, και που συνιστά εν τέλει την πεμπτουσία του ύφους του, είναι μια ιδανική άνω πατρίδα του μύθου, της ιστορίας και της τέχνης, όπως τη θεάται ένας μορφωμένος Έλληνας της διασποράς από προοπτική απόσταση. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που είδε και μετουσίωσε στην ποίησή του ο Καβάφης την ιστορία και τον μύθο μιας φιλτάτης ιδεατής και διαχρονικής Ελλάδας με νοσταλγία, εκ του μακρόθεν. Γιατί στην πραγματικότητα ο Παρθένης παρέμεινε για πάντα εθελοντικά αυτοεξόριστος και ανένταχτος, πολίτης της δικής του ουτοπικής Ελλάδας.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για τη συμμετοχή τους στις εισαγωγικές εξετάσεις των Καλλιτεχνικών Γυμνασίων. Άσχετα με το αποτέλεσμα αυτό που μετράει είναι η προσπάθεια, η εμπειρία και η γνώση. Ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι για όλους, γεμάτο με ανάμεικτα συναισθήματα, το οποίο έφτασε στο τέλος του. Και να θυμάστε δεν τα παρατάμε ποτέ, πάντα κυνηγάμε τα όνειρα και τους στόχους μας. Η αγάπη και το μεράκι αποτελούν αρωγοί, για να υλοποιηθούν οι στόχοι και τα όνειρα μας! Καλό καλοκαίρι σε όλα τα παιδιά με τις καλύτερες ευχές για το μέλλον! Σας ευχαριστούμε πολύ!
«Ο Βοναπάρτης στη γέφυρα της Αρκόλ» (1796), έργο του Αντουάν-Ζαν Γκρο, και το «Πορτρέτο του Φράνσις Τζωρτζ Χέαρ, του λεγόμενου Master Hare» (1788-1789), από τον σερ Τζόσουα Ρέινολντς, παρουσιάζονται στην πρώτη περιοδική έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης με έργα από το Λούβρο.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ – Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΡΤΡEΤΟΥ ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΒΡΟΥ
29 Νοεμβρίου 2021 – 28 Μαρτίου 2022
Η νέα Εθνική Πινακοθήκη- Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου εγκαινιάζει την εκθεσιακή της δραστηριότητα με μια επιβλητική έκθεση αφιερωμένη στην «Τέχνη του πορτρέτου στις συλλογές του Λούβρου». Η έκθεση, που καλύπτει περισσότερα από 3000 χρόνια ιστορίας, ξεκινά από την πιο βαθιά αρχαιότητα, από τα βασίλεια της Μέσης Ανατολής και την Αίγυπτο, διατρέχει την ελληνορωμαïκή περίοδο, με τα εμβληματικά πορτραίτα του Ομήρου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του ρωμαίου αυτοκράτορα Τραïανού, για να καταλήξει στα νεκρικά προσωπεία του Φαγιούμ. Η επιλογή των έργων συνεχίζεται με την επικράτηση του Χριστιανισμού, όταν ο ιδεαλισμός επικαλύπτει την προσωπικότητα του ατόμου, για να μας οδηγήσει τελικά στην θριαμβευτική ανάδυση του ανθρώπινης μορφής στα χρόνια της Αναγέννησης. Τέλος, διασχίζοντας το επιδεικτικό Μπαρόκ, με τα επίσημα πορτραίτα βασιλέων και ευγενών, αλλά και με τις αιφνίδιες συνταρακτικές ψυχολογικές παρεκβάσεις του, η έκθεση παρουσιάζει τους φιλοσόφους του Διαφωτισμού, αναφέρεται στην Γαλλική Επανάσταση με το συγκλονιστικό πορτραίτο του Ζακ Λουί Νταβίντ («Ο θάνατος του Μαρά»), αλλά και στον Ναπολέοντα, αρχικά θριαμβευτή, στο αριστούργημα του Αντουάν Ζαν Γκρο «Ο Ναπολέων διασχίζει την Γέφυρα της Αρκόλης», και αργότερα ηττημένο και εξόριστο, με την συνταρακτική νεκρική του μάσκα. Τέλος η έκθεση φτάνει ως τα χρονικά όρια των συλλογών του μουσείου του Λούβρου με χαρακτηριστικά έργα του Ένγκρ και του Ντελακρουά.
Καμιά κοινωνική κατηγορία δεν απουσιάζει από αυτή την πλούσια συλλογή: γυναίκες, παιδιά, οικογένειες, αντιπροσωπεύονται με αριστουργήματα μεγάλων καλλιτεχνών. Ανάμεσα στους μεγάλους καλλιτέχνες θα συναντήσουμε τα ονόματα των Μποτιτσέλι, Βερονέζε, Γκρέκο, Βελάσκεθ, Ρέμπραντ, Γκόγια, Ρέινολτς, Νταβίντ, Ένγκρ, Ντελακρουά κ.ά. Είναι τα πρόσωπα της ιστορίας και η ίδια η ζωντανή ιστορία της τέχνης. Οι επιμελητές της έκθεσης επέλεξαν μιαν όχι γραμμική ιστορική παρουσίαση των έργων, αλλά μια θεματική οργάνωση του υλικού, με βάση κυρίως την κοινωνική λειτουργία του πορτραίτου σε κάθε εποχή. Κάθε εποχή αντιπροσωπεύεται από χαρακτηριστικά έργα που εικονογραφούν την λειτουργία και τον συμβολισμό του πορτραίτου την συγκεκριμένη περίοδο.
Το ιστορικό της διοργάνωσης Ο προγραμματισμός των πρώτων περιοδικών εκθέσεων ενός νέου μουσείου συνδέεται παραδοσιακά με το όραμα του διευθυντή του για την πολιτική και την εικόνα του. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτό διαθέτει μια επιβλητική αίθουσα περιοδικών εκθέσεων, που ξεπερνά σε έκταση τα 2000 μ2 ( Αίθουσα «΄Ιδρυμα Αντώνιος Ε. Κομνηνός»), η οποία εγκαινιάζεται με αυτή την εμβληματική έκθεση. Από πολύ καιρό είχα καταλήξει στην ιδέα ότι αν κάθε χρόνο το μουσείο όφειλε και μπορούσε να διοργανώνει δυο μεγάλες εκθέσεις, πλάι σε ευάριθμες μικρότερες, αυτές θα έπρεπε να καλύπτουν τόσο την ελληνική ιστορία της τέχνης όσο και την τέχνη άλλων χωρών. Η παρουσίαση των μονίμων συλλογών μας έδινε κατά τεκμήριο ένα πανόραμα της ιστορίας της νεότερης ελληνικής τέχνης, η πρώτη επομένως σημαίνουσα έκθεση μπορούσε και όφειλε να αφιερωθεί σε ένα εκθεσιακό γεγονός, που θα αποτελούσε φόρο τιμής της νέας Εθνικής Πινακοθήκης προς ένα μεγάλο αδελφό ξένο μουσείο. Επιλέξαμε το Λούβρο, όχι μόνο λόγω του τεράστιου πλούτου των συλλογών του, αλλά και λόγω των παραδοσιακών δεσμών ανάμεσα στις δυο χώρες Ελλάδα και Γαλλία; Τους δεσμούς αυτούς αναδεικνύει με εύγλωττο τρόπο η πολυσήμαντη επετειακή έκθεση «Παρίσι-Αθήνα, η γέννηση της νεότερης Ελλάδας, 1675-1919», που αφιερώνει αυτό τον καιρό το Μουσείο του Λούβρου στη χώρα μας, συνεορτάζοντας μαζί μας τα 200 χρόνια από την Παλιγγενεσία. Μια έκθεση που αποτελεί καρπό συνεργασίας ανάμεσα στην Εθνική Πινακοθήκη και στο Λούβρο, πλάι και σε άλλα ελληνικά μουσεία.
Πριν από τέσσερα χρόνια πραγματοποιήθηκε η συνάντησή μου στο Λούβρο με τον επίτιμο πλέον πρόεδρο και διευθυντή του διάσημου γαλλικού μουσείου Ζαν-Λυκ Μαρτινέζ (Jean-Luc Martinez). Είχα ζητήσει να τον συναντήσω για να συζητήσουμε την πρότασή μου, καθώς έβλεπα να προχωρεί το εργοτάξιο της Εθνικής Πινακοθήκης προς την ολοκλήρωσή του κτιρίου. Η ανταπόκρισή του στην ιδέα μου υπήρξε ενθουσιώδης. Εκείνος μου πρότεινε την έκθεση του «Πορτρέτου στις συλλογές του Λούβρου», μια έκθεση που είχε ήδη παρουσιαστεί στην Ιαπωνία, αλλά που δέχτηκε με προθυμία, σε συνεργασία με τους αρμόδιους διευθυντές και επιμελητές του μουσείου, να την τροποποιήσει και να την εμπλουτίσει με νέα αντιπροσωπευτικά αριστουργήματα από τις πλούσιες συλλογές του μουσείου, ειδικά για την Εθνική Πινακοθήκη.
Η συνεργασία με το Μουσείο του Λούβρου θεμελίωσε σχέσεις βαθιάς συναδελφικής φιλίας με τον επίτιμο πρόεδρο και διευθυντή Ζαν-Λυκ Μαρτινέζ, που μας τίμησε με αλλεπάλληλες επισκέψεις κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της έκθεσης Παρίσι-Αθήνα, αλλά και για να παρακολουθήσει από κοντά τις εργασίες της νέας Εθνικής Πινακοθήκης. Αλλά και η νέα πρόεδρος και διευθύντρια του Λούβρου, η διακεκριμένη ιστορικός τέχνης κυρία Λωράνς ντε Κάρ (Laurence des Cars) χαιρέτισε και αγκάλιασε με θέρμη και ενθουσιασμό τόσο την συνεργασία μας στην έκθεση Παρίσι –Αθήνα, όσο και την έκθεση του πορτρέτου.
Ζακ-Λουί Νταβίντ (Jacques-Louis David, 1748-1825) και ατελιέ, «Ο θάνατος του Μαρά», π. 1794.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΕΚΘΕΣΗΣ:
ΙΔΕΑ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ: Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα,
Διευθύντρια ΕΠΜΑΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΒΡΟΥ: Λυντοβίκ Λωζιέ (LudovicLaugier)
Επιμελητής Ελληνικών, Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων Κομ Φαμπρ(Côme Fabre), Επιμελητής στο τμήμα Ζωγραφικής. Συντονισμός της έκθεσης: Αλίν Φρανσουά-Κολέν (AlineFrançois–Colin), Αναπληρώτρια Διευθύντρια Πολιτιστικού Προγραμματισμού.
Νικολά Λεζύρ (NicolasLesur), Συντονιστής Εκθέσεων του Μουσείου του Λούβρου.
Η έκθεση πραγματοποιήθηκε χάρις στην χορηγία της Τράπεζας CITIBANKEUROPEPlc. Υποκατάστημα Ελλάδος και στον φιλότεχνο ζήλο του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της, κυρίου Αιμίλιου Κυριάκου.
ΧΟΡΗΓΟΣ
Η AEGEAN και ο πρόεδρός της, φίλος της ΕΠΜΑΣ, Ευτύχιος Βασιλάκης, προσφέρθηκε πρόθυμα να καλύψει τις αερομεταφορές.
Ύστερα από δύο χειμώνες απομόνωσης, η Πινακοθήκη Βογιατζόγλου ανοίγει ξανά τις πόρτες της και σας προσκαλεί στα εγκαίνια της έκθεσης Δυτικά της Ιθάκης – Τερατογονίες, του Χαράλαμπου Κατσατσίδη.
Στην έναρξη της φετινής σεζόν, συνεχίζουμε με την έκθεση του Χαράλαμπου Κατσατσίδη, σε συνεργασία με την ALMA Gallery, Δυτικά της Ιθάκης – Τερατογονίες, σε επιμέλεια Μάνου Στεφανίδη.
Λίγα λόγια για το έργο του Κατσατσίδη από τον επιμελητή της έκθεσης Μάνο Στεφανίδη:
“Οι ζωγραφικές συνθέσεις του Μπάμπη Κατσατσίδη, οι οποίες επειδή φιλοδοξούν να μιλήσουν για την δυνατότητα της τέχνης να καλύψει μεταφυσικά ή υπαρξιακά ζητήματα, υπερβαίνουν την τρέχουσα καλαισθησία και καταθέτουν το άγριο και ηρωικό πρόσωπο τους με κύρος και εντυπωσιακή επιβολή. Εδώ το μέγεθος του έργου είναι ανάγκη και όχι αυτοσκοπός καθώς μόνο μέσα από μια μεγαλόστομη φόρμα και μια δραματική, “επική” χειρονομία μπορούν να υπηρετηθούν σωστά τα θέματα που επιλέγει ο καλλιτέχνης. Θέματα που σχετίζονται με τη μετάβαση όχι από την γη στον ουρανό, αλλά σε μιαν παραισθητική κόλαση απωθημένων επιθυμιών ή παροπλισμένων πραγματικοτήτων. Ούτως ή άλλως και τα πρόσφατα και τα παλιότερα έργα του Κατσατσίδη διαβάζονται σε πολλαπλά επίπεδα και κρύβουν καλά τα μυστικά τους”.
Ο Χαράλαμπος Κατσατσίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ το 1982. Έχει διακριθεί το 1983 με υποτροφία Ι.Κ.Υ. για τρία συνεχή χρόνια και με υποτροφία του Ιδρύματος Κεφαλληνού, για ένα χρόνο. Το 1984 έλαβε πτυχίο στην Αισθητική-Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης), ενώ για τα επόμενα τρία έτη (1984-87) συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Royal College of Art του Λονδίνου. Έχει πραγματοποιήσει δώδεκα ατομικές εκθέσεις σε γκαλερί της Αθήνας (ALMA Gallery, Titanium Yiayianos Galllery, Gallery Batagianni, Gallery Κρεωνίδης, Gallery AΔ, και άλλες). Έχει συμμετάσχει επίσης σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Βέλγιο, Αγγλία, Ρωσία, Αυστρία, Σουηδία κ.α., ενώ έργα του βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές.
Μετά το πέρας των εξετάσεων για την εισαγωγή στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, έχουμε την χαρά να σας ανακοινώσουμε την ολοκληρωμένη ,πλέον, λίστα των επιτυχόντων μας:
Αθήνα:
– Διονυσόπουλος Ορέστης – 12η θέση
– Καρπατσέλη Μαρία – 22η θέση
– Πόσταντσιουκ Γιάννα – 13η θέση
Θεσσαλονίκη:
– Κοσμίδης Πολυχρόνης (ως εξαιρετικό ταλέντο)
Ιωάννινα:
– Γρατσία Ευαγγελία
– Διονυσόπουλος Ορέστης
Φλώρινα:
– Γρατσία Ευαγγελία
– Διονυσόπουλος Ορέστης
Συγχαρητήρια σε ΄΄ολους τους εξεταζόμενους και ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία!
Recent Comments